日本語
僕が通っているFIT-EASYというスポーツジムは全国に店舗があり、会員なら誰でもどこの店舗でも利用できます。
普段、僕は地元江南市にあるジムで筋トレに励んでいるのですが、名古屋に映画を観に行ったついでに栄の辺りを散歩していたところ、「FIT-EASY」という看板が目に入りました。
早速、マルエイガレリアという商業施設にあるそのジムを覗いてみようと、エスカレーターに乗って三階まで上がって探してみたのですが、なかなか見つかりません。
その時、偶然「ジート」というウクライナ料理のレストランを発見しました。
「ジート」はウクライナ語で「ライ麦」を意味する言葉ですが、文脈によっては「穀物全般」や「収穫物」を指すこともあります。
ウクライナは「ヨーロッパの穀倉地帯」とも呼ばれるほど、肥沃な黒土に恵まれていて、ライ麦の他、小麦や、トウモロコシ、ヒマワリなどの栽培がとても盛んな国です。小麦の生産量は世界でも上位に入りますし、ライ麦も昔からパンや伝統料理に使われてきました。
ちょっと夕食には早い時間帯でしたが、昼食は軽めにとっただけでしたし、店内にはお客さんがまばらにしかいなかったので、思い切って入ってみました。
このレストランはフードコートの一画にあり、他のレストランとの間に壁がないため、開放的な空間が広がっていました。
スヴェトラーナという日本語が堪能なウクライナ人女性が席まで案内してくれましたが、せっかくの機会なのでウクライナ語で話しかけてみました。
ロシア語には日常的に触れていますが、ウクライナ語はたまに音声を聴いたり、昔学んだ教本を読み返したりする程度なので、いきなり自己紹介の際に「苗字」という単語を「ニックネーム」という単語と言い間違えるという失態を演じてしまいました。
まあ、恥をかくことも外国語学習の一環ですし、別に「ナカムラ」がニックネームでも僕は全然構いません。
前菜にはボルシチを頼みました。ボルシチはビーツを主な材料とする、野菜と肉のスープです。ウクライナを代表する家庭料理として有名です。
メインディッシュは、クルチェニキを堪能しました。クルチェニキは、薄切り肉で具材を巻き、焼いたり煮込んだりして仕上げる伝統的な肉料理で、これは病みつきになりそうな美味しさでした。
まだお腹に余裕があったので、最後にナスの包み揚げを食べました。これは薄くスライスしたナスで具を包み、油で揚げた料理です。
僕は普段はかなり厳格な糖質制限をしていて、揚げ物はほとんど食べないので、この日は例外中の例外でした。
店内にはウクライナの美しい風景のビデオが流れていました。僕が90年代後半に訪れた首都キーウにある聖ソフィア大聖堂が目に入り、懐かしい気持ちになりました。
美味しい料理で心も体もすっかり満足した僕は、ウクライナのブームボックスというバンドのアルバムをウォークマンで聴きながら、いつか再びウクライナを訪れる日を思い描きつつ、帰途に就きました。
©ondoku3.com
英語 (English)
The gym I go to, FIT-EASY, has branches all over Japan, and members can use any of them.
I normally train at the one in my local town, Konan City, but the other day I’d gone to Nagoya to see a film and was wandering around the Sakae area when I spotted a FIT-EASY sign.
I thought I’d pop in and have a look — apparently, it’s on the second floor of the Maruei Galleria shopping complex. I went up the escalator and hunted around for ages but couldn’t find it anywhere.
That’s when I stumbled across a Ukrainian restaurant called “Zhyto”.
“Zhyto” means “rye” in Ukrainian, although in some contexts it can just mean grain in general or the harvest.
Ukraine is known as the breadbasket of Europe because of its rich black soil. Apart from rye, it produces huge amounts of wheat, maize, sunflowers — you name it. It’s one of the world’s top wheat producers, and rye has always been a staple for bread and traditional cooking.
It was a bit early for dinner, but I’d only had a light lunch and the place wasn’t busy, so I decided to go in.
The restaurant is part of the food court with no walls between the different outlets, so it feels nice and open.
A Ukrainian woman called Svetlana, who spoke excellent Japanese, showed me to a table. I saw my chance and decided to try speaking Ukrainian.
I use Russian on a daily basis, but my Ukrainian is pretty rusty — just the odd bit of listening practice and flicking through old textbooks now and then. Predictably, when introducing myself I mixed up the word for “surname” and said “nickname” instead. Classic.
Ah well, embarrassing yourself is all part of language learning, and I honestly don’t mind if people think Nakamura is my nickname.
For starter I had borscht — the classic beetroot-based vegetable and meat soup that’s probably Ukraine’s most famous home-cooked dish.
Main course was kruchenyky: thin slices of meat rolled around a filling and then baked or braised. It was seriously addictive.
I still had a bit of room, so I finished with aubergine rolls that had been deep-fried. Basically thin slices of aubergine wrapped around a filling and fried.
I’m normally on a very strict low-carb diet and almost never eat fried food, so this really was a one-off treat.
They were playing a video loop of beautiful Ukrainian scenery on a screen. When Saint Sophia’s Cathedral in Kyiv came up — a place I visited in the late 90s — it brought back a lot of memories.
Stuffed full and happy after that brilliant meal, I popped in my earphones, fired up a Boombox album I’d ripped to my Walkman back home, and headed off with my mind already drifting to the day I’d finally get back to Ukraine.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Das Fitnessstudio, in das ich gehe, FIT-EASY, hat Filialen überall in Japan, und als Mitglied darf man jede nutzen.
Normalerweise trainiere ich in der Filiale in meiner Heimatstadt Konan, aber neulich war ich in Nagoya im Kino und bin danach durch Sakae gebummelt, als mir plötzlich ein FIT-EASY-Schild aufgefallen ist.
Dachte ich mir: schau doch mal rein — liegt angeblich im zweiten Stock vom Maruei Galleria. Rauf mit der Rolltreppe, ewig gesucht, nichts gefunden.Und genau da bin ich über ein ukrainisches Restaurant gestolpert, das „Zhyto“ heißt.
„Zhyto“ bedeutet auf Ukrainisch „Roggen“, kann aber je nach Kontext auch einfach „Getreide“ oder „Ernte“ heißen.
Die Ukraine wird nicht umsonst die Kornkammer Europas genannt — der schwarze Boden ist unglaublich fruchtbar. Neben Roggen wachsen dort Unmengen Weizen, Mais, Sonnenblumen, einfach alles. Bei Weizen gehört das Land zur Weltspitze, und Roggen war schon immer die Basis für Brot und traditionelle Küche.
Es war noch ein bisschen früh fürs Abendessen, ich hatte nur leicht zu Mittag gegessen und das Lokal war fast leer, also bin ich rein.
Das Restaurant liegt im Food-Court-Bereich ohne Trennwände, dadurch wirkt alles schön offen.
Eine Ukrainerin namens Svetlana, die perfekt Japanisch sprach, hat mich an einen Tisch gebracht. Ich hab’s einfach gewagt und ukrainisch angesprochen.
Russisch benutze ich täglich, mein Ukrainisch ist aber ziemlich eingerostet — ab und zu mal ein Hörtraining und in alten Lehrbüchern blättern. Klar, dass ich mich bei der Vorstellung vertan und statt „Nachname“ „Spitzname“ gesagt habe. Klassiker.
Macht nichts, sich zu blamieren gehört dazu, und wenn jemand denkt, Nakamura sei mein Spitzname, soll’s mir recht sein.
Zum Start gab’s Borschtsch — die klassische Rote-Bete-Suppe mit Fleisch und Gemüse, wahrscheinlich das bekannteste ukrainische Hausgericht.
Hauptgang: Krutschenyky, dünne Fleischscheiben mit Füllung gerollt und dann gebraten oder geschmort. Hammer, echt süchtig machend.
Ich hatte noch Platz, also noch schnell frittierte Auberginenröllchen hinterher — dünne Auberginenscheiben mit Füllung umwickelt und frittiert.
Normalerweise bin ich knallhart Low-Carb und lasse Frittiertes links liegen, das war also eine absolute Ausnahme.
Auf einem Bildschirm liefen wunderschöne Ukraine-Impressionen in Endlosschleife. Als die Sophienkathedrale in Kyiv auftauchte — die ich Ende der 90er besucht hatte — kamen sofort die Erinnerungen hoch.
Vollgefressen und glücklich nach dem geilen Essen hab ich meine In-Ear-Kopfhörer reingesteckt, ein Boombox-Album gestartet, das ich zu Hause auf den Walkman gerippt hatte, und bin losgezogen, mit dem Kopf schon bei dem Tag, an dem ich endlich wieder in die Ukraine zurückkehre.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
La salle où je m’entraîne, FIT-EASY, a des clubs partout au Japon, et les adhérents peuvent aller où ils veulent.
D’habitude je vais à celle de ma ville, Konan, mais l’autre jour j’étais à Nagoya pour voir un film et je traînais dans le quartier Sakae quand j’ai repéré une enseigne FIT-EASY.
Je me suis dit : allez, on va jeter un œil. Apparemment c’est au deuxième étage du Maruei Galleria. Je monte par l’escalator, je cherche partout, rien à faire, impossible à trouver.
Et là, je tombe sur un resto ukrainien qui s’appelle « Zhyto ».
« Zhyto », ça veut dire « seigle » en ukrainien, mais selon le contexte ça peut aussi désigner les céréales en général ou la récolte.
L’Ukraine, c’est le grenier à blé de l’Europe grâce à sa terre noire hyper fertile. À part le seigle, ils produisent des quantités énormes de blé, maïs, tournesol, tout quoi. C’est un des plus gros exportateurs de blé au monde, et le seigle a toujours été la base du pain et de la cuisine traditionnelle.
Il était un peu tôt pour dîner, j’avais juste grignoté à midi et il n’y avait presque personne, alors je suis entré.
Le resto fait partie de l’aire de restauration sans cloisons, donc c’est super ouvert et agréable.
Une Ukrainienne qui s’appelait Svetlana et parlait un japonais impeccable m’a placé. J’ai tenté le coup en ukrainien direct.
Le russe, j’y suis exposé tous les jours, mais l’ukrainien… disons que je rouille pas mal — un peu d’écoute de temps en temps et je refeuillette de vieux bouquins. Évidemment, en me présentant j’ai dit « surnom » au lieu de « nom de famille ». Classique.
Bof, se ridiculiser fait partie du jeu, et franchement si les gens croient que Nakamura c’est mon surnom, ça me va très bien.
En entrée j’ai pris un borscht — la soupe à la betterave et au viande qui est sûrement le plat familial ukrainien le plus connu.
Plat principal : des kroutchenyky, des fines tranches de viande roulées autour d’une farce et ensuite passées au four ou braisées. Une tuerie, vraiment addictif.
J’avais encore une petite place, alors j’ai fini avec des rouleaux d’aubergine frits — des tranches fines d’aubergine farcies et frites.
D’habitude je suis en low-carb ultra strict et je ne touche presque jamais aux fritures, donc là c’était vraiment l’exception qui confirme la règle.
Sur un écran tournaient en boucle de magnifiques images d’Ukraine. Quand la cathédrale Sainte-Sophie de Kyiv est apparue — j’y étais allé fin des années 90 —, ça m’a ramené direct en arrière.
Le ventre plein et le sourire aux lèvres après ce super repas, j’ai mis mes écouteurs, lancé un album de Boombox que j’avais ripé sur mon Walkman à la maison, et je suis reparti en pensant déjà au jour où je retournerai enfin en Ukraine.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
El gimnasio al que voy, FIT-EASY, tiene centros por todo Japón y los socios podemos usar cualquiera.
Normalmente entreno en el de mi ciudad, Konan, pero el otro día había ido a Nagoya al cine y estaba dando una vuelta por Sakae cuando vi un cartel de FIT-EASY.
Pensé: voy a echar un vistazo. Por lo visto está en la segunda planta del centro comercial Maruei Galleria. Subí en las escaleras mecánicas, busqué un rato largo y nada, no había manera de encontrarlo.
Y de repente me topo con un restaurante ucraniano que se llama «Zhyto».
«Zhyto» significa «centeno» en ucraniano, aunque según el contexto también puede referirse al grano en general o a la cosecha.
Ucrania es conocida como el granero de Europa por su tierra negra riquísima. Además de centeno producen cantidades brutales de trigo, maíz, girasol… de todo. Es de los mayores productores mundiales de trigo y el centeno siempre ha sido básico para el pan y la cocina tradicional.
Era un poco pronto para cenar, había comido poco al mediodía y el local estaba tranquilo, así que entré.
El restaurante está dentro de una zona de comida sin paredes entre los locales, lo que lo hace muy agradable y abierto.
Una ucraniana que se llamaba Svetlana y hablaba un japonés perfecto me acompañó a la mesa. Aproveché y me lancé a hablar en ucraniano.
Estoy en contacto con el ruso todos los días, pero mi ucraniano está bastante oxidado: de vez en cuando escucho algo y hojeo libros antiguos. Claro, a la hora de presentarme confundí «apellido» con «apodo». Típico.
Bueno, meter la pata forma parte del aprendizaje y, la verdad, me da igual que la gente piense que Nakamura es mi apodo.
De primero tomé borscht, la sopa clásica de remolacha con carne y verdura que seguramente es el plato casero más famoso de Ucrania.
De principal, kruchenyky: lonchas finas de carne enrolladas con relleno y luego al horno o estofadas. Estaban de vicio.
Todavía tenía hueco, así que acabé con unos rollitos de berenjena fritos — básicamente berenjena en lonchas finas con relleno y frita.
Normalmente llevo una dieta baja en carbohidratos muy estricta y casi nunca como frito, así que aquello fue una excepción total.
En una pantalla ponían en bucle paisajes ucranianos preciosos. Cuando salió la catedral de Santa Sofía de Kiev — la visité a finales de los 90 — se me vinieron un montón de recuerdos.
Lleno y contento después de esa comida brutal, me puse los auriculares, le di al play a un disco de Boombox que tenía rippeado en el Walkman desde casa y me fui para casa con la cabeza ya puesta en el día que vuelva a Ucrania.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
La palestra dove vado io, FIT-EASY, ha sedi in tutto il Giappone e gli abbonati possono usare quella che vogliono.
Di solito mi alleno in quella della mia città, Konan, ma l’altro giorno ero andato a Nagoya al cinema e stavo gironzolando per Sakae quando ho visto l’insegna FIT-EASY.
Ho pensato: dai, entro a dare un’occhiata. Pare che stia al secondo piano del centro commerciale Maruei Galleria. Salito con la scala mobile, cercato dappertutto, niente da fare.
E lì mi imbatto in un ristorante ucraino che si chiama «Zhyto».
«Zhyto» in ucraino significa «segale», ma a seconda del contesto può indicare anche semplicemente il cereale o il raccolto.
L’Ucraina la chiamano il granaio d’Europa per via della sua terra nera fertilitima. Oltre alla segale ci crescono quantità enormi di grano, mais, girasoli, di tutto. È tra i primi produttori mondiali di grano e la segale è da sempre alla base del pane e della cucina tradizionale.
Era un po’ presto per cena, a pranzo avevo mangiato poco e il locale era quasi vuoto, quindi sono entrato.
Il ristorante sta dentro una food court senza pareti tra un posto e l’altro, quindi è bello arioso.
Una donna ucraina di nome Svetlana, che parlava un giapponese perfetto, mi ha accompagnato al tavolo. Ho colto la palla al balzo e ho provato a parlare in ucraino.
Il russo è ormai parte della mia quotidianità, l’ucraino è parecchio arrugginito: ogni tanto ascolto qualcosa e sfoglio vecchi libri. Ovvio che al momento di presentarmi ho detto «soprannome» invece di «cognome». Classico.
Vabbè, fare figure barbare fa parte del gioco, e se qualcuno pensa che Nakamura sia il mio soprannome, pace.
Come antipasto ho preso il borscht — la zuppa classica di barbabietola con carne e verdura, probabilmente il piatto casalingo ucraino più famoso.
Secondo: kruchenyky, fettine sottili di carne arrotolate con il ripieno e poi al forno o brasate. Una dipendenza.
Avevo ancora un posticino, così ho chiuso con degli involtini di melanzane fritti — fettine sottili di melanzana con ripieno e fritte.
Di solito sono in chetogenica ferrea e i fritti proprio non li tocco, quindi stavolta ho fatto un’eccezione bella e buona.
Su uno schermo girava un video in loop con paesaggi ucraini stupendi. Quando è comparsa la cattedrale di Santa Sofia a Kyiv — ci ero stato a fine anni ’90 — mi sono tornati in mente un sacco di ricordi.
Sazio e felice dopo quel pasto fantastico mi sono messo gli auricolari, ho fatto partire un album dei Boombox che avevo riversato sul Walkman da casa e me ne sono andato con la testa già al giorno in cui tornerò in Ucraina.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
A academia que eu frequento, a FIT-EASY, tem unidades espalhadas pelo Japão inteiro e o sócio pode usar qualquer uma delas.
Normalmente eu treino na de Konan, minha cidade, mas outro dia eu tinha ido a Nagoya para ver um filme e estava dando uma volta na área de Sakae quando vi uma placa da FIT-EASY.
Pensei: vou dar uma passada para dar uma olhada. Parece que fica no segundo andar do complexo comercial Maruei Galleria. Subi de escada rolante, procurei bastante e não consegui encontrar de jeito nenhum.
Foi quando me deparei com um restaurante ucraniano chamado “Zhyto”.
“Zhyto” em ucraniano significa “centeio”, embora, dependendo do contexto, também possa se referir apenas a grãos em geral ou à colheita.
A Ucrânia é conhecida como o celeiro da Europa por causa do seu solo preto extremamente fértil. Além do centeio, produzem quantidades enormes de trigo, milho, girassol — tudo o que você puder imaginar. É um dos maiores produtores mundiais de trigo e o centeio sempre foi um ingrediente básico para o pão e a culinária tradicional.
Era um pouco cedo para o jantar, eu tinha almoçado leve e o lugar estava tranquilo, então resolvi entrar.
O restaurante fica dentro de uma praça de alimentação sem divisórias entre os estabelecimentos, o que deixa o ambiente bem aberto e agradável.
Uma ucraniana chamada Svetlana, que falava japonês perfeitamente, me levou até uma mesa. Aproveitei a oportunidade e já comecei a falar em ucraniano.
O russo já está bem presente no meu dia a dia, mas meu ucraniano está bem enferrujado — só pratico um pouco de escuta de vez em quando e folheio livros antigos. Claro que, na hora de me apresentar, confundi “sobrenome” com “apelido”. Clássico.
Fazer papel de bobo faz parte do aprendizado e, sinceramente, não me importo se acharem que Nakamura é meu apelido.
De entrada pedi borscht — a sopa clássica de beterraba com carne que provavelmente é o prato caseiro mais famoso da Ucrânia.
O prato principal foi kruchenyky: fatias finas de carne enroladas com recheio e depois assadas ou refogadas. Era realmente viciante.
Ainda tinha um espacinho, então terminei com rolinhos de berinjela fritos — fatias finas de berinjela enroladas com recheio e fritas.
Normalmente sigo uma dieta low-carb bem rígida e quase nunca como fritura, então aquele dia foi uma exceção total.
Estava passando um vídeo em loop com paisagens lindas da Ucrânia na televisão. Quando apareceu a Catedral de Santa Sofia em Kiev — lugar que visitei no final dos anos 90 —, veio uma onda de nostalgia.
De barriga cheia e muito feliz depois daquela refeição incrível, coloquei os fones de ouvido, liguei um álbum do Boombox que eu tinha copiado para o Walkman lá em casa e saí com a cabeça já pensando no dia em que finalmente voltarei à Ucrânia.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
Спортзал, в который я хожу, FIT-EASY, имеет филиалы по всей Японии, и членство действует в любом из них.
Обычно я тренируюсь в зале в своём родном городе Конан, но на днях ездил в Нагою на кино и гулял по району Сакаэ, когда вдруг увидел вывеску FIT-EASY.
Подумал: зайду-ка гляну — вроде бы на третьем этаже торгового центра Maruei Galleria. Поднялся на эскалаторе, искал-искал — нигде нет.
И тут натыкаюсь на украинский ресторан «Жито».
«Жито» по-украински — это «рожь», хотя в зависимости от контекста может означать просто зерно или урожай.
Украина не зря называется житницей Европы — чернозём там невероятно плодородный. Кроме ржи выращивают гигантские объёмы пшеницы, кукурузы, подсолнечника — всего подряд. По пшенице страна в мировых лидерах, а рожь всегда была основой хлеба и традиционной кухни.
До ужина было ещё рановато, я легко пообедал, а в зале почти никого, вот и зашёл.
Ресторан — часть фуд-корта без перегородок, поэтому ощущение простора приятное.
Украинка по имени Светлана, отлично говорившая по-японски, проводила меня к столику. Решил рискнуть и заговорил по-украински.
Русский у меня в повседневной жизни, а украинский подзапылился — иногда слушаю, иногда листаю старые учебники. Естественно, представляясь, вместо «фамилия» ляпнул «кличка». Классика жанра.
Ну и ладно, позориться — часть изучения языка, а если кто-то решит, что Накамура — это моя кличка, мне по барабану.
На первое взял борщ — тот самый классический свекольный суп с мясом, наверное, самое известное украинское домашнее блюдо.
На горячее — крученики: тонкие мясные рулетики с начинкой, запечённые или тушёные. Зависимость стопроцентная.
Места ещё немного оставалось, поэтому добил баклажановыми рулетиками во фритюре — тонкие пластины баклажана с начинкой и обжаренные.
Обычно я на жёсткой низкоуглеводке и жареного почти не ем, так что это был редчайший срыв.
На экране крутили красивые виды Украины. Когда на экране появилась София Киевская, сразу нахлынули воспоминания — я был там в конце 90-х.
Сытый и довольный после шикарного ужина вставил наушники, включил альбом Бумбокс, который ещё дома закинул на Walkman, и пошёл домой, уже мечтая о дне, когда снова попаду в Украину.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
De sportschool waar ik train, FIT-EASY, heeft vestigingen door heel Japan en als lid mag je overal naar binnen.
Normaal train ik in mijn eigen stad, Konan City, maar laatst was ik in Nagoya voor een film en liep ik een beetje rond in Sakae toen ik een FIT-EASY-bord zag.
Ik dacht: ik ga even kijken. Het schijnt op de tweede verdieping van het winkelcentrum Maruei Galleria te zitten. Met de roltrap omhoog, lang gezocht, nergens te vinden.
En toen liep ik pardoes tegen een Oekraïens restaurant aan dat “Zhyto” heet.
“Zhyto” betekent “rogge” in het Oekraïens, maar kan ook gewoon graan of oogst betekenen, hangt van de context af.
Oekraïne wordt niet voor niets de graanschuur van Europa genoemd — die zwarte aarde is waanzinnig vruchtbaar. Behalve rogge verbouwen ze enorme hoeveelheden tarwe, mais, zonnebloemen, noem maar op. Qua tarwe zitten ze bij de wereldtop en rogge is altijd een basisproduct geweest voor brood en traditioneel eten.
Het was nog wat vroeg voor avondeten, ik had een lichte lunch gehad en het was rustig, dus ik ging naar binnen.
Het restaurant zit in een foodcourt zonder scheidingswanden, dus het voelt lekker ruim.
Een Oekraïense vrouw, Svetlana, die perfect Japans sprak, bracht me naar een tafel. Ik greep mijn kans en begon in het Oekraïens.
Russisch maakt deel uit van mijn dagelijks leven, maar mijn Oekraïens is aardig roestig — af en toe wat luisteroefeningen en oude boeken doorbladeren. Uiteraard zei ik bij het voorstellen “bijnaam” in plaats van “achternaam”. Typisch.
Ach ja, jezelf voor paal zetten hoort erbij, en als mensen denken dat Nakamura mijn bijnaam is, prima wat mij betreft.
Als voorgerecht nam ik borsjt — de klassieke bietensoep met vlees, waarschijnlijk het bekendste Oekraïense huisgerecht.
Hoofdgerecht: kruchenyky, dunne lapjes vlees met vulling eromheen gerold en dan gebakken of gestoofd. Echt verslavend lekker.
Ik had nog een beetje ruimte, dus ik sloot af met gefrituurde auberginerolletjes — dunne plakken aubergine met vulling en gefrituurd.
Normaal ben ik hartstikke streng low-carb en eet ik bijna nooit gefrituurd, dus dit was echt een uitzondering.
Op een scherm draaiden prachtige Oekraïense landschappen in een loop. Toen de Sint-Sofia in Kyiv in beeld kwam — daar was ik eind jaren 90 — kwamen de herinneringen meteen boven.
Na die topmaaltijd zat ik vol en blij, deed mijn oortjes in, startte een Boombox-album dat ik thuis op mijn Walkman had gezet en ging op huis aan, met mijn hoofd al bij de dag dat ik eindelijk weer naar Oekraïne ga.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Gymmet jag går på, FIT-EASY, har filialer över hela Japan och som medlem får man använda vilken som helst.
Vanligtvis tränar jag på det i min hemstad Konan City, men häromdagen var jag i Nagoya och kollade film och strosade runt i Sakae när jag plötsligt såg en FIT-EASY-skylt.
Tänkte: jag kikar in. Det skulle apparently ligga på andra våningen i köpcentret Maruei Galleria. Upp med rulltrappan, letade länge — inget gym.
Då råkade jag istället hitta en ukrainsk restaurang som hette “Zhyto”.
“Zhyto” betyder “råg” på ukrainska, men kan också betyda spannmål i största allmänhet eller skörden.
Ukraina kallas Europas kornbod av en anledning — den svarta jorden är extremt bördig. Förutom råg odlas enorma mängder vete, majs, solrosor — ja, allt möjligt. De ligger i världstoppen vad gäller vete och råg har alltid varit basen i bröd och traditionell mat.
Det var lite tidigt för middag, jag hade bara ätit lätt till lunch och det var lugnt i lokalen, så jag gick in.
Restaurangen ligger i en food court utan väggar mellan ställena, vilket gör det trevligt och luftigt.
En ukrainska vid namn Svetlana som pratade flytande japanska visade mig till ett bord. Jag passade på och försökte prata ukrainska.
Ryskan är en del av min vardag, men min ukrainska är rätt rostig — lite lyssning då och då och bläddra i gamla böcker. Givetvis blandade jag ihop “efternamn” och “smeknamn” när jag presenterade mig. Klassiskt.
Äsch, att göra bort sig hör till när man lär sig språk, och jag bryr mig faktiskt inte om någon tror att Nakamura är mitt smeknamn.
Till förrätt tog jag borsjtj — den klassiska rödbetssoppan med kött som nog är Ukrainas mest kända husmanskost.
Huvudrätt blev kruchenyky: tunna köttskivor rullade runt en fyllning och sedan ugnsbakade eller grytstuvade. Det var verkligen beroendeframkallande gott.
Jag hade fortfarande lite utrymme, så jag avslutade med friterade auberginerullar — tunna skivor aubergine med fyllning som friteras.
Normalt kör jag stenhård lågkolhydratkost och äter nästan aldrig friterat, så det här var ett riktigt undantag.
På en skärm rullade en video med fantastiska ukrainska vyer. När Sankta Sofia-katedralen i Kyiv dök upp — dit var jag på besök i slutet av 90-talet — kom minnena tillbaka direkt.
Mätt och glad efter den grymt goda maten stoppade jag in hörlurarna, startade ett Boombox-album som jag rippat till Walkman hemma och gick hemåt med tankarna redan på den dagen jag äntligen återvänder till Ukraina.
©ondoku3.com
