日本語
先日、高校時代の読書感想文集を見つけました。
なんと僕は、森鴎外の短編小説『舞姫』を読んだ感想を綴っていました。
あらすじどころか、この小説を読んだことすら、まったく覚えていません。
ググってみたところ、明治時代の若者・太田豊太郎がドイツ留学中に現地の踊り子エリスと恋に落ちる物語だそうです。
僕は昔から読書感想文を書くのが苦手で、よく「あらすじではなく感想を書きなさい！」と先生に注意されました。
したがって、以下の読書感想文も極めて拙い文章ではありますが、約40年ぶりの発見を機に、恥を忍んで公開することにします。
以下、感想文の本文です。
この作品を読んで真っ先に感じたことは、太田豊太郎は非常にかわいそうな人間だということである。
地位や名誉を選ぶか、それともエリスとの恋愛を選ぶかという、この重大な選択がどれ程、豊太郎を苦しめたことだろう。
結果的に、豊太郎は前者を選ぶことになるのだが、これは彼が今までの人生を送ってきた背景による影響だと思われる。
すなわち、豊太郎は幼い頃から、母や周囲の人々によって、知らず知らずのうちに型にはまったエリートコースを歩かされていたということである。
おそらく、豊太郎が最終的に日本に帰ることに決めた時点において、彼の頭の中には、エリートとして復帰することへの欲求とも義務感ともとれぬものが植え付けられていたのであろう。
彼は長期間にわたって洗脳されてしまっていたので、価値観の大いなる転換を試みようとしてはみたものの、やはり達成できなかったのである。
しかし、自分は敢えて豊太郎を非難する。彼は、ベルリンへ来てから、自由な風潮に魅了され、文学を愛するようになった。
すなわち、豊太郎はこの時点で、はっきりとアイデンティティーを見い出しているのである。
ということは、自分が今まで歩んできた道に対しても、十分に疑問、あるいは批判の目を向けるだけの思考力が備わっている、ということだと思う。
それにもかかわらず、彼が妊娠したエリスを見捨てて、地位や名誉を求めようとする心に負けてしまったのは、やはり非難されて然るべきだと思う。
一般的にも、価値観を逆転させることは非常に困難なことである。
人によって、既成の価値観に甘んじて生きる人もいれば、それを転換することによって危険を冒す人もいる。
前者の生きかたは、確かに安全で無難であるが、そこには人間としての進歩、発展は有り得ないと思う。
©ondoku3.com
英語 (English)
The other day, I stumbled across a collection of book reports from my high school days. To my surprise, I had written about my thoughts on Mori Ogai’s short novel Maihime (The Dancing Girl).
I don’t even recall reading this novel, let alone its plot. A quick Google search revealed it’s a story about a young man, Toyotaro Ota, who falls in love with a local dancer, Elise, while studying in Germany during the Meiji era.
I’ve always struggled with writing book reports, and my teachers often scolded me, “Don’t just summarise the plot, share your impressions!” So, while the following report is admittedly rather clumsy, I’ve decided to share it, somewhat reluctantly, after rediscovering it after nearly 40 years.
Below is the text of the book report.
The first thing that struck me when reading this story was that Toyotaro Ota is a deeply pitiable character. How much must he have suffered, torn between choosing status and honour or his love for Elise?
Ultimately, Toyotaro opts for the former, likely shaped by the circumstances of his life up to that point. In other words, from a young age, his mother and those around him had unknowingly set him on a rigid, elite path.
Perhaps, when he decided to return to Japan, a sense of duty — or perhaps ambition — to return as an elite had already taken root in his mind. Having been conditioned for so long, he tried to challenge his values but couldn’t bring himself to change them.
Yet, I feel compelled to criticise Toyotaro. After arriving in Berlin, he was captivated by its free-spirited atmosphere and developed a love for literature. At that point, he had clearly begun to discover his own identity.
This suggests he had the capacity to question or even challenge the path he’d been on. Still, I believe he deserves blame for abandoning the pregnant Elise, succumbing to his desire for status and honour.
Broadly speaking, overturning one’s values is incredibly difficult. Some people cling to established values, while others take the risk of upending them.
The former approach may be safe and straightforward, but I believe it offers no room for personal growth or progress.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Vor kurzem stieß ich auf eine Sammlung von Buchbesprechungen aus meiner Schulzeit. Zu meiner Überraschung hatte ich meine Gedanken zu Mori Ogais Kurzroman Maihime (Das tanzende Mädchen) niedergeschrieben.
Ich erinnere mich nicht einmal daran, diesen Roman gelesen zu haben, geschweige denn an die Handlung. Eine kurze Google-Suche ergab, dass es die Geschichte eines jungen Mannes, Toyotaro Ota, ist, der sich während seines Studiums in Deutschland in der Meiji-Zeit in die Tänzerin Elise verliebt.
Ich hatte schon immer Mühe, Buchberichte zu schreiben, und meine Lehrer schimpften oft: „Fass nicht nur die Handlung zusammen, schreib deine Eindrücke!“ Obwohl der folgende Bericht zugegebenermaßen recht unbeholfen ist, habe ich mich entschieden, ihn nach fast 40 Jahren wiederzufinden, etwas widerwillig zu teilen.
Im Folgenden finden Sie den Text der Buchbesprechung.
Das Erste, was mir beim Lesen dieser Geschichte auffiel, war, dass Toyotaro Ota eine zutiefst bemitleidenswerte Figur ist. Wie sehr muss er gelitten haben, hin- und hergerissen zwischen Status und Ehre oder seiner Liebe zu Elise?
Letztlich entscheidet sich Toyotaro für Ersteres, vermutlich geprägt von den Umständen seines bisherigen Lebens. Mit anderen Worten: Seine Mutter und sein Umfeld hatten ihn von klein auf unbewusst auf einen starren, elitären Weg gelenkt.
Vielleicht hatte sich, als er beschloss, nach Japan zurückzukehren, ein Pflichtgefühl — oder vielleicht Ehrgeiz — in seinem Kopf festgesetzt, als Elite zurückzukehren. Nach so langer Konditionierung versuchte er, seine Werte zu hinterfragen, konnte sie aber nicht ändern.
Dennoch fühle ich mich verpflichtet, Toyotaro zu kritisieren. Nach seiner Ankunft in Berlin war er von der freigeistigen Atmosphäre fasziniert und entwickelte eine Liebe zur Literatur. Zu diesem Zeitpunkt hatte er deutlich begonnen, seine eigene Identität zu finden.
Das zeigt, dass er fähig war, seinen bisherigen Weg zu hinterfragen oder sogar anzuzweifeln. Trotzdem halte ich es für verwerflich, dass er die schwangere Elise verließ und seinem Streben nach Status und Ehre nachgab.
Allgemein ist es unglaublich schwer, seine Werte umzustoßen. Manche Menschen halten an etablierten Werten fest, während andere das Risiko eingehen, sie zu verändern.
Der erste Weg mag sicher und einfach sein, aber ich glaube, er bietet keinen Raum für persönliches Wachstum oder Fortschritt.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
L’autre jour, je suis tombé sur une collection de comptes rendus de lecture de mes années lycée. À ma grande surprise, j’avais écrit mes réflexions sur le court roman de Mori Ogai, Maihime (La Danseuse).
Je ne me souviens même pas d’avoir lu ce roman, encore moins de son intrigue. Une rapide recherche sur Google a révélé qu’il s’agit de l’histoire d’un jeune homme, Toyotaro Ota, qui tombe amoureux d’une danseuse locale, Elise, alors qu’il étudie en Allemagne à l’ère Meiji.
J’ai toujours eu du mal à rédiger des comptes rendus de lecture, et mes professeurs me reprenaient souvent : « Ne te contente pas de résumer l’intrigue, partage tes impressions ! » Bien que le compte rendu suivant soit, je l’admets, assez maladroit, j’ai décidé de le partager, un peu à contrecœur, après l’avoir redécouvert près de 40 ans plus tard.
Voici le texte du compte rendu.
La première chose qui m’a frappé en lisant cette histoire, c’est que Toyotaro Ota est un personnage profondément digne de pitié. Combien a-t-il dû souffrir, déchiré entre choisir le statut et l’honneur ou son amour pour Elise ?
En fin de compte, Toyotaro choisit le premier, probablement façonné par les circonstances de sa vie jusqu’alors. En d’autres termes, dès son plus jeune âge, sa mère et son entourage l’avaient inconsciemment orienté vers un chemin rigide et élitiste.
Peut-être que, lorsqu’il a décidé de rentrer au Japon, un sentiment de devoir — ou peut-être d’ambition — de revenir en tant qu’élite s’était déjà enraciné dans son esprit. Conditionné depuis si longtemps, il a tenté de remettre en question ses valeurs, mais n’a pas réussi à les changer.
Pourtant, je me sens obligé de critiquer Toyotaro. Après son arrivée à Berlin, il a été captivé par l’atmosphère libre et a développé un amour pour la littérature. À ce moment-là, il avait clairement commencé à découvrir sa propre identité.
Cela montre qu’il avait la capacité de remettre en question, voire de défier, le chemin qu’il avait suivi. Pourtant, je pense qu’il mérite d’être blâmé pour avoir abandonné Elise, enceinte, en cédant à son désir de statut et d’honneur.
De manière générale, bouleverser ses valeurs est extrêmement difficile. Certains s’accrochent à des valeurs établies, tandis que d’autres prennent le risque de les renverser.
La première approche peut être sûre et simple, mais je pense qu’elle ne laisse aucune place au développement personnel ou au progrès.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
El otro día me topé con una colección de reseñas de libros de mi época en el instituto. Para mi sorpresa, había escrito sobre mis impresiones del relato corto Maihime (La bailarina) de Mori Ogai.
Ni siquiera recuerdo haber leído esta novela, mucho menos su argumento. Una rápida búsqueda en Google reveló que es la historia de un joven, Toyotaro Ota, que se enamora de una bailarina local, Elise, mientras estudia en Alemania durante la era Meiji.
Siempre me ha costado escribir reseñas de libros, y mis profesores me regañaban a menudo: «¡No te limites a resumir el argumento, comparte tus impresiones!» Aunque reconozco que el siguiente informe es bastante torpe, he decidido compartirlo, un poco a regañadientes, tras redescubrirlo después de casi 40 años.
A continuación, el texto de la reseña.
Lo primero que me impresionó al leer esta historia fue que Toyotaro Ota es un personaje profundamente digno de lástima. ¿Cuánto debió de sufrir, dividido entre elegir el estatus y el honor o su amor por Elise?
Al final, Toyotaro opta por lo primero, probablemente moldeado por las circunstancias de su vida hasta ese momento. En otras palabras, desde pequeño, su madre y quienes le rodeaban le habían encaminado, sin saberlo, por un camino rígido y elitista.
Quizá, cuando decidió regresar a Japón, un sentido de deber — o tal vez ambición — de volver como élite ya se había arraigado en su mente. Condicionado durante tanto tiempo, intentó cuestionar sus valores, pero no logró cambiarlos.
Sin embargo, me siento obligado a criticar a Toyotaro. Tras llegar a Berlín, quedó cautivado por su atmósfera libre y desarrolló una pasión por la literatura. En ese momento, claramente había comenzado a descubrir su propia identidad.
Esto sugiere que tenía la capacidad de cuestionar o incluso desafiar el camino que había seguido. Aun así, creo que merece reproche por abandonar a Elise, embarazada, cediendo a su deseo de estatus y honor.
En general, cambiar los propios valores es extremadamente difícil. Algunas personas se aferran a los valores establecidos, mientras que otras se arriesgan a transformarlos.
El primer enfoque puede ser seguro y sencillo, pero creo que no ofrece espacio para el crecimiento personal ni el progreso.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
L’altro giorno mi sono imbattuto in una raccolta di recensioni di libri dei miei anni di liceo. Con mia sorpresa, avevo scritto le mie riflessioni sul romanzo breve Maihime (La danzatrice) di Mori Ogai.
Non ricordo nemmeno di aver letto questo romanzo, figuriamoci la trama. Una rapida ricerca su Google ha rivelato che si tratta della storia di un giovane, Toyotaro Ota, che si innamora di una ballerina locale, Elise, mentre studia in Germania durante l’era Meiji.
Ho sempre avuto difficoltà a scrivere recensioni di libri, e i miei insegnanti mi rimproveravano spesso: «Non limitarti a riassumere la trama, condividi le tue impressioni!» Anche se ammetto che la seguente recensione è piuttosto goffa, ho deciso di condividerla, un po’ a malincuore, dopo averla riscoperta dopo quasi 40 anni.
Di seguito il testo della recensione.
La prima cosa che mi ha colpito leggendo questa storia è che Toyotaro Ota è un personaggio profondamente degno di compassione. Quanto deve aver sofferto, combattuto tra scegliere lo status e l’onore o il suo amore per Elise?
Alla fine, Toyotaro sceglie il primo, probabilmente influenzato dalle circostanze della sua vita fino a quel momento. In altre parole, fin da piccolo, sua madre e le persone intorno a lui lo avevano inconsapevolmente indirizzato su un percorso rigido ed elitario.
Forse, quando decise di tornare in Giappone, un senso di dovere — o forse ambizione — di rientrare come élite si era già radicato nella sua mente. Condizionato per così tanto tempo, cercò di mettere in discussione i suoi valori, ma non riuscì a cambiarli.
Eppure, mi sento in dovere di criticare Toyotaro. Dopo essere arrivato a Berlino, fu affascinato dall’atmosfera libera e sviluppò un amore per la letteratura. A quel punto, aveva chiaramente iniziato a scoprire la propria identità.
Questo suggerisce che aveva la capacità di mettere in discussione o persino sfidare il cammino che aveva intrapreso. Tuttavia, credo che meriti biasimo per aver abbandonato Elise, incinta, cedendo al desiderio di status e onore.
In generale, sovvertire i propri valori è estremamente difficile. Alcune persone si aggrappano a valori consolidati, mentre altre rischiano di stravolgerli.
Il primo approccio può essere sicuro e semplice, ma credo che non offra spazio per la crescita o il progresso personale.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Outro dia, encontrei uma coleção de relatórios de leitura da minha época de ensino médio. Para minha surpresa, eu tinha escrito sobre o que pensava do romance curto Maihime (A Dançarina) de Mori Ogai.
Nem me lembro de ter lido esse romance, muito menos do enredo. Uma rápida pesquisa no Google revelou que é a história de um jovem, Toyotaro Ota, que se apaixona por uma dançarina local, Elise, enquanto estuda na Alemanha durante a era Meiji.
Sempre achei difícil escrever relatórios de leitura, e meus professores me repreendiam com frequência: «Não resuma só o enredo, compartilhe suas impressões!» Embora admita que o relatório a seguir é meio desajeitado, resolvi compartilhá-lo, com certa relutância, após redescobri-lo depois de quase 40 anos.
Abaixo está o texto do relatório.
A primeira coisa que me marcou ao ler essa história foi que Toyotaro Ota é um personagem profundamente digno de pena. Quanto ele deve ter sofrido, dividido entre escolher status e honra ou seu amor por Elise?
No final, Toyotaro escolhe o primeiro, provavelmente moldado pelas circunstâncias de sua vida até então. Em outras palavras, desde pequeno, sua mãe e as pessoas ao seu redor o conduziram, sem saber, por um caminho rígido e elitista.
Talvez, quando decidiu voltar ao Japão, um senso de dever — ou talvez ambição — de retornar como elite já estivesse enraizado em sua mente. Condicionado por tanto tempo, ele tentou questionar seus valores, mas não conseguiu mudá-los.
Ainda assim, sinto-me obrigado a criticar Toyotaro. Ao chegar a Berlim, ele ficou fascinado pela atmosfera livre e desenvolveu uma paixão pela literatura. Naquele momento, ele claramente começou a descobrir sua própria identidade.
Isso sugere que ele tinha a capacidade de questionar ou até desafiar o caminho que seguia. Mesmo assim, acho que ele merece censura por abandonar Elise, grávida, cedendo ao desejo por status e honra.
Em geral, mudar os próprios valores é extremamente difícil. Algumas pessoas se apegam a valores estabelecidos, enquanto outras se arriscam a transformá-los.
A primeira abordagem pode ser segura e direta, mas acredito que não oferece espaço para crescimento ou progresso pessoal.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
На днях я наткнулся на сборник рефератов по книгам, написанных в школьные годы. К моему удивлению, я написал о своих впечатлениях от короткого романа Мори Огаи «Майхиме» («Танцующая девушка»).
Я даже не помню, как читал этот роман, не говоря уже о его сюжете. Быстрый поиск в Google показал, что это история о молодом человеке, Тоётаро Ота, который влюбляется в местную танцовщицу Элизу во время учёбы в Германии в эпоху Мэйдзи.
Мне всегда было трудно писать рефераты по книгам, и учителя часто меня ругали: «Не пересказывай сюжет, делись своими впечатлениями!» Хотя этот реферат, признаю, довольно неуклюжий, я решил поделиться им, немного неохотно, спустя почти 40 лет после его обнаружения.
Ниже приведён текст реферата.
Первое, что меня поразило в этой истории, — это то, что Тоётаро Ота — глубоко несчастный персонаж. Как же он, должно быть, страдал, разрываясь между выбором статуса и чести или любви к Элизе?
В итоге Тоётаро выбирает первое, вероятно, под влиянием обстоятельств его жизни до того момента. Иными словами, с раннего детства его мать и окружение неосознанно направляли его на жёсткий элитный путь.
Возможно, когда он решил вернуться в Японию, чувство долга — или, может быть, амбиции — вернуться элитой уже укоренилось в его сознании. Будучи так долго обусловленным, он пытался оспаривать свои ценности, но не смог их изменить.
И всё же я считаю нужным покритиковать Тоётаро. Приехав в Берлин, он был очарован свободной атмосферой и полюбил литературу. В тот момент он явно начал находить свою собственную идентичность.
Это говорит о том, что он был способен подвергнуть сомнению или даже бросить вызов своему пути. Тем не менее, я считаю, что он заслуживает осуждения за то, что бросил беременную Элизу, поддавшись стремлению к статусу и почестям.
В общем, пересмотреть свои ценности невероятно сложно. Одни люди цепляются за устоявшиеся ценности, другие рискуют их перевернуть.
Первый подход может быть безопасным и простым, но я считаю, что он не оставляет места для личностного роста и прогресса.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Laatst kwam ik een verzameling boekverslagen tegen uit mijn middelbare schooltijd. Tot mijn verbazing had ik geschreven over mijn gedachten over Mori Ogai’s korte roman Maihime (Het dansende meisje).
Ik kan me niet eens herinneren dat ik deze roman heb gelezen, laat staan het verhaal. Een snelle zoekopdracht op Google liet zien dat het gaat om een jonge man, Toyotaro Ota, die verliefd wordt op een lokale danseres, Elise, terwijl hij studeert in Duitsland tijdens het Meiji-tijdperk.
Ik vond het altijd lastig om boekverslagen te schrijven, en mijn leraren berispten me vaak: «Samenvat niet alleen het verhaal, deel je indrukken!» Hoewel ik toegeef dat het volgende verslag wat onhandig is, heb ik besloten het te delen, enigszins met tegenzin, na het na bijna 40 jaar te hebben herontdekt.
Hieronder volgt de tekst van het verslag.
Het eerste wat me opviel bij het lezen van dit verhaal was dat Toyotaro Ota een zeer beklagenswaardig personage is. Hoeveel moet hij hebben geleden, verscheurd tussen het kiezen van status en eer of zijn liefde voor Elise?
Uiteindelijk kiest Toyotaro voor het eerste, waarschijnlijk gevormd door de omstandigheden van zijn leven tot dan toe. Met andere woorden, vanaf jonge leeftijd stuurden zijn moeder en zijn omgeving hem onbewust een streng, elitair pad op.
Misschien had, toen hij besloot terug te keren naar Japan, een gevoel van plicht — of misschien ambitie — om als elite terug te keren al wortel geschoten in zijn geest. Na zo lang geconditioneerd te zijn, probeerde hij zijn waarden te betwisten, maar kon hij ze niet veranderen.
Toch voel ik de behoefte om Toyotaro te bekritiseren. Na zijn aankomst in Berlijn raakte hij betoverd door de vrije sfeer en ontwikkelde hij een liefde voor literatuur. Op dat moment begon hij duidelijk zijn eigen identiteit te ontdekken.
Dit wijst erop dat hij in staat was om het pad dat hij volgde te betwijfelen of zelfs uit te dagen. Toch vind ik dat hij blaam verdient omdat hij de zwangere Elise in de steek liet en toegaf aan zijn verlangen naar status en eer.
Over het algemeen is het ongelooflijk moeilijk om je waarden omver te werpen. Sommige mensen houden vast aan gevestigde waarden, terwijl anderen het risico nemen om ze te veranderen.
De eerste benadering is misschien veilig en eenvoudig, maar ik geloof dat die geen ruimte biedt voor persoonlijke groei of vooruitgang.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Häromdagen hittade jag en samling bokrecensioner från min gymnasietid. Till min förvåning hade jag skrivit om mina tankar om Mori Ogais kortroman Maihime (Den dansande flickan).
Jag minns inte ens att jag läste den här romanen, än mindre dess handling. En snabb googling visade att det är en berättelse om en ung man, Toyotaro Ota, som blir kär i en lokal dansare, Elise, medan han studerar i Tyskland under Meiji-eran.
Jag har alltid haft svårt att skriva bokrecensioner, och mina lärare tillrättavisade mig ofta: «Sammanfatta inte bara handlingen, dela med dig av dina intryck!» Även om jag medger att följande recension är ganska klumpig, har jag beslutat att dela med mig av den, lite motvilligt, efter att ha återupptäckt den efter nästan 40 år.
Nedan följer texten till recensionen.
Det första som slog mig när jag läste den här berättelsen var att Toyotaro Ota är en djupt medlidsam figur. Hur mycket måste han ha lidit, sliten mellan att välja status och heder eller sin kärlek till Elise?
Till slut väljer Toyotaro det förstnämnda, troligen format av omständigheterna i hans liv fram till dess. Med andra ord, från tidig ålder hade hans mor och omgivning omedvetet styrt honom in på en strikt elitbana.
Kanske hade en känsla av plikt — eller kanske ambition — att återvända som en elit redan slagit rot i hans sinne när han beslöt att återvända till Japan. Efter att ha varit betingad så länge försökte han ifrågasätta sina värderingar, men kunde inte ändra dem.
Ändå känner jag mig tvungen att kritisera Toyotaro. Efter att ha kommit till Berlin blev han fängslad av den fria atmosfären och utvecklade en kärlek till litteraturen. Vid den tidpunkten hade han uppenbarligen börjat hitta sin egen identitet.
Det tyder på att han hade förmågan att ifrågasätta eller till och med utmana den väg han följt. Ändå anser jag att han förtjänar klander för att han övergav den gravida Elise och gav efter för sin önskan om status och heder.
Generellt sett är det oerhört svårt att omkullkasta sina värderingar. Vissa håller fast vid etablerade värderingar, medan andra tar risken att vända dem upp och ner.
Det första tillvägagångssättet kan vara tryggt och enkelt, men jag tror att det inte ger utrymme för personlig utveckling eller framsteg.
©ondoku3.com
