日本語
子供の発想は実にユニークです。大人が思いつかないような子供ならではの物の見方や考え方にはしばしば驚かされます。
今では世間を斜に構えて見る屈折した大人になってしまった僕にも、純真な子供時代がありました。
僕が三歳だった頃は、『仮面ライダー』の初代シリーズが人気を博しており、仮面ライダー1号や2号が活躍した時期でした。当時はまだ白黒テレビが主流でしたが、僕はこの『仮面ライダー』に夢中で、毎週時間になると食い入るように画面を見ていました。
このテレビという不思議な箱の中に実際に仮面ライダーが入っていて、悪の秘密結社ショッカーと戦っているのだと信じていました。
そして次週の予告は以下のような内容でした。
「ショッカーの野望は、俺が叩き潰した！だが、奴らの悪の連鎖はまだ終わらない！次なる敵は、深海の闇から這い出る怪人・ガニガメロン！奴は無垢な人々の心を操り、世界を混沌に陥れようと企む！だが、俺は決して許さない！正義の怒りが、俺の拳に宿る限り！次回、仮面ライダー『恐怖のガニガメロン！海底の罠』！諸君、俺と一緒に戦う準備はできているか！」
僕はこの「諸君、俺と一緒に戦う準備はできているか！」という台詞が実際に自分に向けられているものと思い、仮面ライダーに話しかけました。
しかし、仮面ライダーは僕の投げかけた言葉を完全に無視しました。
テレビが双方向メディアではなく一方向メディアであることを悟った瞬間でした。
ところで、「第四の壁を破る」という表現をご存知ですか？
この表現は、映画や演劇などのフィクションの世界で、キャラクターが観客に直接話しかけたり、自分がフィクションの中の存在であることを認識したりする行為を指します。これは、舞台やスクリーンの前に存在する「見えない壁」を破壊し、観客と物語の間の境界を取り払う手法です。
例えばウディ・アレン監督の映画は、この手法を巧みに用いることで知られており、特に彼のコメディーやメタフィクション的な作品で顕著です。
ウディ・アレン監督主演の『アニー・ホール』は、第四の壁を破るシーンが複数登場する代表作です。
アレンが演じるアルヴィ・シンガーは、観客に直接話しかけることで、自身の内面や物語の背景をユーモラスに解説します。
映画館のロビーでアルヴィとアニー（ダイアン・キートン）が列に並んでいる場面が特に有名です。後ろにいるうるさい男が、メディア理論家のマーシャル・マクルーハンについて大声で語り、アルヴィをイライラさせます。
ついに我慢できなくなったアルヴィはカメラに向かって「こんなやつが後ろにいたらどうする？」（原語：”What do you do when you get stuck in a movie line with a guy like this behind you?”）と話しかけます。つまり、観客に愚痴をこぼすのです。
さらに、アルヴィはマクルーハン本人を連れてきてその男を黙らせ、「ああ、人生がこんな風だったらいいのに！」（原語：”Boy, if life were only like this!”）とカメラに向かって笑いかけます。
このシーンは、第四の壁を破ることでコメディー効果を最大化しつつ、映画というメディア自体を風刺しています。
今になって思えば、仮面ライダーの次週予告も、「第四の壁を破った」例だったのですね。
©ondoku3.com
英語 (English)
Children’s ideas are genuinely unique. I’m often amazed by their distinctive perspectives and ways of thinking that adults wouldn’t dream of.
Even I, now a jaded adult who looks at the world with a wry eye, had an innocent childhood once.
When I was three, the original Kamen Rider series was all the rage, with Kamen Riders 1 and 2 stealing the show. Black-and-white TVs were still common back then, but I was utterly hooked on Kamen Rider, glued to the screen every week when it aired.
I genuinely believed Kamen Rider was actually inside that mysterious telly, battling the evil secret society Shocker.
The preview for the next episode went something like this: “I’ve crushed Shocker’s ambitions! But their chain of villainy isn’t over yet! The next foe is the monster Ganigameron, crawling from the ocean’s depths! He aims to twist the minds of innocent people and plunge the world into chaos! But I won’t let him! As long as righteous anger fuels my fists! Next time, Kamen Rider: ‘The Terror of Ganigameron! The Deep Sea Trap!’ Are you lot ready to fight alongside me?”
I took the line “Are you lot ready to fight alongside me?” as a personal call to action and tried talking to Kamen Rider.
But Kamen Rider completely ignored me.
That was the moment I twigged that telly is a one-way medium, not a two-way one.
By the way, have you come across the term “breaking the fourth wall”?
It refers to when a character in a film or play speaks directly to the audience or acknowledges they’re in a fictional world. This technique smashes the “invisible wall” between the stage or screen and the audience, blurring the line between story and viewer.
Woody Allen’s films, for instance, are famous for using this trick cleverly, especially in his comedies and metafictional works.
His film Annie Hall, starring himself, is a prime example, with several scenes breaking the fourth wall.
Allen’s character, Alvy Singer, chats directly to the audience, humorously unpacking his thoughts or the story’s context.
One iconic scene is when Alvy and Annie (Diane Keaton) are queuing in a cinema foyer. A loudmouth behind them bangs on about media theorist Marshall McLuhan, getting on Alvy’s nerves.
Finally fed up, Alvy turns to the camera and says, “What do you do when you’re stuck in a cinema queue with a bloke like this behind you?” Basically, he’s venting to us.
Then, Alvy brings out McLuhan himself to shut the man up, grinning at the camera with, “If only life were like this!”
This scene ramps up the comedy by breaking the fourth wall while poking fun at the film medium itself.
Looking back, that Kamen Rider preview was also a case of breaking the fourth wall, wasn’t it?
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Die Ideen von Kindern sind wirklich einzigartig. Ich bin oft beeindruckt von ihren besonderen Blickwinkeln und Denkweisen, die Erwachsenen nie in den Sinn kämen.
Auch ich, jetzt ein abgeklärter Erwachsener, der die Welt mit einem ironischen Blick betrachtet, hatte einst eine unschuldige Kindheit.
Als ich drei Jahre alt war, war die ursprüngliche Kamen Rider-Serie ein Riesenerfolg, wobei Kamen Rider 1 und 2 im Rampenlicht standen. Schwarz-Weiß-Fernseher waren damals noch üblich, aber ich war völlig vernarrt in Kamen Rider und hing jede Woche gebannt vor dem Bildschirm, wenn die Serie lief.
Ich glaubte fest, dass Kamen Rider tatsächlich in diesem geheimnisvollen Fernseher war und gegen die böse Geheimgesellschaft Shocker kämpfte.
Die Vorschau für die nächste Folge war ungefähr so: „Ich habe Shockers Pläne zunichtegemacht! Doch ihre Kette des Bösen ist noch lange nicht durchbrochen! Der nächste Gegner ist das Monster Ganigameron, das aus den Tiefen des Ozeans kriecht! Es will die Herzen unschuldiger Menschen manipulieren und die Welt ins Chaos stürzen! Aber das lasse ich nicht zu! Solange gerechter Zorn meine Fäuste antreibt! Nächste Folge, Kamen Rider: ‚Der Schrecken von Ganigameron! Die Falle in der Tiefe!‘ Seid ihr bereit, an meiner Seite zu kämpfen?“
Ich nahm die Zeile „Seid ihr bereit, an meiner Seite zu kämpfen?“ als direkten Aufruf an mich und versuchte, mit Kamen Rider zu sprechen.
Aber Kamen Rider ignorierte mich völlig.
In dem Moment begriff ich, dass Fernsehen ein einseitiges Medium ist, kein zweiseitiges.
Übrigens, haben Sie schon mal den Begriff „die vierte Wand durchbrechen“ gehört?
Er beschreibt, wenn eine Figur in einem Film oder Theaterstück direkt mit dem Publikum spricht oder anerkennt, dass sie in einer fiktiven Welt existiert. Diese Technik zerstört die „unsichtbare Wand“ zwischen Bühne oder Leinwand und Zuschauern und verwischt die Grenze zwischen Geschichte und Betrachter.
Die Filme von Woody Allen sind zum Beispiel dafür bekannt, diesen Kniff geschickt einzusetzen, besonders in seinen Komödien und metafiktionalen Werken.
Sein Film Annie Hall, in dem er selbst mitspielt, ist ein Paradebeispiel mit mehreren Szenen, die die vierte Wand durchbrechen.
Allens Figur Alvy Singer spricht direkt mit dem Publikum und erklärt auf humorvolle Weise seine Gedanken oder den Hintergrund der Geschichte.
Eine berühmte Szene ist, als Alvy und Annie (Diane Keaton) in einem Kino-Foyer in der Schlange stehen. Ein lauter Typ hinter ihnen redet unentwegt über den Medientheoretiker Marshall McLuhan und geht Alvy auf die Nerven.
Schließlich hat Alvy genug, dreht sich zur Kamera und sagt: „Was macht man, wenn man in einer Kinowarteschlange mit so einem Kerl hinter sich steht?“ Im Grunde lässt er seinen Frust an uns aus.
Dann holt Alvy McLuhan persönlich her, um den Mann zum Schweigen zu bringen, und grinst in die Kamera: „Wenn das Leben doch nur so wäre!“
Diese Szene steigert die Komik, indem sie die vierte Wand durchbricht und sich zugleich über das Medium Film lustig macht.
Rückblickend war die Vorschau auf Kamen Rider auch ein Beispiel für das Durchbrechen der vierten Wand, nicht wahr?
©ondoku3.com
フランス語(Français)
Les idées des enfants sont vraiment uniques. Je suis souvent impressionné par leurs points de vue et façons de penser singulières, auxquelles les adultes ne penseraient jamais.
Même moi, aujourd’hui un adulte désabusé qui regarde le monde avec ironie, j’ai eu une enfance innocente.
Quand j’avais trois ans, la série originale de Kamen Rider faisait fureur, avec Kamen Riders 1 et 2 qui dominaient la scène. Les téléviseurs en noir et blanc étaient encore courants à l’époque, mais j’étais totalement captivé par Kamen Rider, rivé à l’écran chaque semaine à l’heure de diffusion.
Je croyais sincèrement que Kamen Rider était vraiment à l’intérieur de ce mystérieux téléviseur, en train de combattre la société secrète maléfique Shocker.
L’annonce du prochain épisode disait à peu près ceci : « J’ai écrasé les ambitions de Shocker ! Mais leur chaîne de méfaits n’est pas encore brisée ! Le prochain ennemi est le monstre Ganigameron, qui rampe depuis les profondeurs de l’océan ! Il veut manipuler les esprits des innocents et plonger le monde dans le chaos ! Mais je ne le permettrai pas ! Tant que la colère juste anime mes poings ! Prochain épisode, Kamen Rider : « La terreur de Ganigameron ! Le piège des abysses ! » Êtes-vous prêts à combattre à mes côtés ? »
J’ai pris la phrase « Êtes-vous prêts à combattre à mes côtés ? » comme un appel personnel et j’ai essayé de parler à Kamen Rider.
Mais Kamen Rider m’a complètement ignoré.
C’est à ce moment que j’ai réalisé que la télévision est un média à sens unique, pas bidirectionnel.
Au fait, avez-vous déjà entendu parler de l’expression « briser le quatrième mur » ?
Elle désigne le moment où un personnage dans un film ou une pièce de théâtre s’adresse directement au public ou reconnaît qu’il évolue dans un monde fictif. Cette technique fait voler en éclats le « mur invisible » entre la scène ou l’écran et le spectateur, estompant la frontière entre l’histoire et le public.
Les films de Woody Allen, par exemple, sont connus pour utiliser ce procédé avec habileté, notamment dans ses comédies et œuvres métafictionnelles.
Son film Annie Hall, où il joue lui-même, est un exemple emblématique, avec plusieurs scènes qui brisent le quatrième mur.
Le personnage d’Allen, Alvy Singer, parle directement au public, révélant avec humour ses pensées ou le contexte de l’histoire.
Une scène culte est celle où Alvy et Annie (Diane Keaton) font la queue dans le hall d’un cinéma. Un bavard derrière eux parle sans cesse du théoricien des médias Marshall McLuhan, ce qui agace Alvy.
Finalement à bout, Alvy se tourne vers la caméra et dit : « Que fait-on quand on est coincé dans une file d’attente au cinéma avec un type pareil derrière soi ? » En gros, il se défoule auprès de nous.
Puis, Alvy fait apparaître McLuhan en personne pour faire taire l’homme, souriant à la caméra en disant : « Si seulement la vie était comme ça ! »
Cette scène amplifie l’effet comique en brisant le quatrième mur tout en se moquant du médium cinématographique lui-même.
Avec le recul, l’annonce de Kamen Rider était aussi un exemple de rupture du quatrième mur, n’est-ce pas ?
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
Las ideas de los niños son realmente únicas. A menudo me sorprenden sus perspectivas y formas de pensar tan particulares, que a los adultos nunca se nos ocurrirían.
Incluso yo, que ahora soy un adulto desencantado que mira el mundo con ironía, tuve una infancia inocente.
Cuando tenía tres años, la serie original de Kamen Rider estaba en auge, con Kamen Riders 1 y 2 acaparando el protagonismo. Las televisiones en blanco y negro aún eran comunes entonces, pero yo estaba totalmente enganchado a Kamen Rider y me quedaba pegado a la pantalla cada semana cuando se emitía.
Creía de verdad que Kamen Rider estaba dentro de esa misteriosa televisión, luchando contra la malvada sociedad secreta Shocker.
El avance del siguiente episodio era algo así: «¡He aplastado las ambiciones de Shocker! ¡Pero su cadena de maldades aún no ha terminado! ¡El próximo enemigo es el monstruo Ganigameron, que se arrastra desde las profundidades del océano! ¡Pretende manipular las mentes de los inocentes y sumir al mundo en el caos! ¡Pero no se lo permitiré! ¡Mientras la ira justa alimente mis puños! La próxima vez, Kamen Rider: ‘¡El terror de Ganigameron! ¡La trampa del abismo!’ ¿Estáis listos para luchar a mi lado?»
Tomé la frase «¿Estáis listos para luchar a mi lado?» como una llamada personal y traté de hablar con Kamen Rider.
Pero Kamen Rider me ignoró por completo.
En ese momento comprendí que la televisión es un medio unidireccional, no bidireccional.
Por cierto, ¿ha oído usted hablar del término «romper la cuarta pared»?
Se refiere a cuando un personaje de una película o una obra de teatro se dirige directamente al público o reconoce que está en un mundo ficticio. Esta técnica derriba la «pared invisible» entre el escenario o la pantalla y el público, difuminando la línea entre la historia y el espectador.
Las películas de Woody Allen, por ejemplo, son famosas por usar este recurso con maestría, especialmente en sus comedias y obras metaficcionales.
Su película Annie Hall, en la que él mismo actúa, es un ejemplo destacado, con varias escenas que rompen la cuarta pared.
El personaje de Allen, Alvy Singer, habla directamente al público, desvelando con humor sus pensamientos o el contexto de la historia.
Una escena icónica es cuando Alvy y Annie (Diane Keaton) están haciendo cola en el vestíbulo de un cine. Un charlatán detrás de ellos no para de hablar sobre el teórico de los medios Marshall McLuhan, irritando a Alvy.
Finalmente harto, Alvy se gira hacia la cámara y dice: «¿Qué haces cuando estás atrapado en una cola de cine con un tipo así detrás de ti?» En esencia, se desahoga con nosotros.
Luego, Alvy trae al propio McLuhan para callar al hombre, sonriendo a la cámara y diciendo: «¡Ojalá la vida fuera así!»
Esta escena maximiza el humor al romper la cuarta pared mientras se burla del propio medio cinematográfico.
Pensándolo bien, ese avance de Kamen Rider también fue un caso de ruptura de la cuarta pared, ¿verdad?
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
Le idee dei bambini sono davvero uniche. Spesso rimango colpito dalle loro prospettive e modi di pensare particolari, che gli adulti non riuscirebbero mai a immaginare.
Anch’io, ora un adulto disincantato che guarda il mondo con ironia, ho avuto un’infanzia innocente.
Quando avevo tre anni, la serie originale di Kamen Rider spopolava, con Kamen Rider 1 e 2 che rubavano la scena. Le TV in bianco e nero erano ancora comuni all’epoca, ma io ero completamente preso da Kamen Rider e restavo incollato allo schermo ogni settimana quando andava in onda.
Credevo davvero che Kamen Rider fosse dentro quella misteriosa televisione, a combattere contro la malvagia società segreta Shocker.
L’anteprima del prossimo episodio era più o meno così: «Ho distrutto le ambizioni di Shocker! Ma la loro catena di malvagità non è ancora finita! Il prossimo nemico è il mostro Ganigameron, che striscia dalle profondità dell’oceano! Vuole manipolare le menti delle persone innocenti e gettare il mondo nel caos! Ma non glielo permetterò! Finché la giusta rabbia alimenta i miei pugni! Prossima puntata, Kamen Rider: ‘Il terrore di Ganigameron! La trappola degli abissi!’ Siete pronti a combattere al mio fianco?»
Ho preso la frase «Siete pronti a combattere al mio fianco?» come un invito personale e ho provato a parlare con Kamen Rider.
Ma Kamen Rider mi ha completamente ignorato.
È stato in quel momento che ho capito che la televisione è un mezzo a senso unico, non bidirezionale.
A proposito, conosce l’espressione «rompere la quarta parete»?
Si riferisce a quando un personaggio di un film o di un’opera teatrale si rivolge direttamente al pubblico o riconosce di trovarsi in un mondo immaginario. Questa tecnica abbatte il «muro invisibile» tra il palcoscenico o lo schermo e gli spettatori, sfumando il confine tra la storia e il pubblico.
I film di Woody Allen, per esempio, sono noti per usare questo espediente con grande abilità, soprattutto nelle sue commedie e opere metafittizie.
Il suo film Annie Hall, in cui recita lui stesso, è un esempio perfetto, con diverse scene che rompono la quarta parete.
Il personaggio di Allen, Alvy Singer, parla direttamente al pubblico, rivelando con umorismo i suoi pensieri o il contesto della storia.
Una scena iconica è quando Alvy e Annie (Diane Keaton) sono in coda nel foyer di un cinema. Un tizio chiassoso dietro di loro parla incessantemente del teorico dei media Marshall McLuhan, dando sui nervi ad Alvy.
Alla fine, esasperato, Alvy si gira verso la telecamera e dice: «Che fai quando sei bloccato in coda al cinema con un tipo del genere dietro di te?» In pratica, si sfoga con noi.Poi, Alvy porta in scena lo stesso McLuhan per zittire l’uomo, sorridendo alla telecamera e dicendo: «Se solo la vita fosse così!»
Questa scena amplifica l’effetto comico rompendo la quarta parete e prendendo in giro il mezzo cinematografico stesso.
Ripensandoci, anche l’anteprima di Kamen Rider era un caso di rottura della quarta parete, no?
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
As ideias das crianças são realmente únicas. Fico muitas vezes impressionado com suas perspectivas e formas de pensar distintas, que os adultos nunca imaginariam.
Mesmo eu, agora um adulto desencantado que vê o mundo com ironia, tive uma infância inocente.
Quando eu tinha três anos, a série original Kamen Rider estava na moda, com Kamen Riders 1 e 2 roubando a cena. As TVs em preto e branco ainda eram comuns naquela época, mas eu era completamente viciado em Kamen Rider, grudado na tela toda semana quando o programa passava.
Eu acreditava de verdade que o Kamen Rider estava mesmo dentro daquela televisão misteriosa, lutando contra a sociedade secreta maligna Shocker.
A prévia do próximo episódio era mais ou menos assim: «Eu destruí as ambições da Shocker! Mas a cadeia de maldades deles ainda não acabou! O próximo inimigo é o monstro Ganigameron, que rasteja das profundezas do oceano! Ele quer manipular as mentes de pessoas inocentes e mergulhar o mundo no caos! Mas eu não vou deixar! Enquanto a raiva justa alimentar meus punhos! No próximo episódio, Kamen Rider: ‘O Terror de Ganigameron! A Armadilha do Abismo!’ Vocês estão prontos pra lutar ao meu lado?»
Eu interpretei a frase «Vocês estão prontos pra lutar ao meu lado?» como um chamado pessoal e tentei falar com o Kamen Rider.
Mas o Kamen Rider me ignorou completamente.
Foi nesse momento que percebi que a televisão é um meio de mão única, não de mão dupla.
A propósito, você já ouviu falar do termo «quebrar a quarta parede»?
Ele se refere a quando um personagem de um filme ou peça de teatro fala diretamente com o público ou reconhece que está em um mundo fictício. Essa técnica derruba a «parede invisível» entre o palco ou a tela e o público, confundindo a linha entre a história e o espectador.
Os filmes de Woody Allen, por exemplo, são famosos por usar esse recurso com inteligência, especialmente em suas comédias e obras metaficcionais.
O filme Annie Hall, estrelado por ele mesmo, é um ótimo exemplo, com várias cenas que quebram a quarta parede.
O personagem de Allen, Alvy Singer, conversa diretamente com o público, revelando com humor seus pensamentos ou o contexto da história.
Uma cena icônica é quando Alvy e Annie (Diane Keaton) estão na fila do saguão de um cinema. Um cara falante atrás deles não para de falar sobre o teórico da mídia Marshall McLuhan, irritando Alvy.
Finalmente farto, Alvy se vira pra câmera e diz: «O que você faz quando tá preso na fila do cinema com um cara desses atrás de você?» Basicamente, ele está desabafando com a gente.
Aí, Alvy traz o próprio McLuhan pra calar o cara, sorrindo pra câmera e dizendo: «Se a vida fosse assim!»
Essa cena aumenta o efeito cômico ao quebrar a quarta parede enquanto tira sarro do próprio meio cinematográfico.
Pensando bem, aquela prévia do Kamen Rider também foi um caso de quebra da quarta parede, né?
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
Идеи детей по-настоящему уникальны. Я часто поражаюсь их особенным взглядам и способам мышления, которые взрослым и в голову не придут.
Даже я, теперь взрослый, уставший от мира и смотрящий на него с иронией, когда-то был невинным ребенком.
Когда мне было три года, оригинальная серия Камен Райдер была на пике популярности, а Камен Райдер 1 и 2 затмевали всех. Черно-белые телевизоры тогда еще были обычным делом, но я был совершенно очарован Камен Райдером и каждую неделю прилипал к экрану, когда показывали серию.
Я искренне верил, что Камен Райдер действительно находится внутри этого загадочного телевизора и сражается с тайным злодейским обществом Шокер.
Анонс следующей серии звучал примерно так: «Я сокрушил планы Шокера! Но их цепочка злодейств еще не оборвалась! Следующий враг — монстр Ганигамерон, выползающий из глубин океана! Он хочет исказить умы невинных людей и погрузить мир в хаос! Но я не позволю ему! Пока праведный гнев питает мои кулаки! В следующей серии Камен Райдер: ‘Ужас Ганигамерона! Ловушка в пучине!’ Готовы ли вы сражаться рядом со мной?»
Я воспринял фразу «Готовы ли вы сражаться рядом со мной?» как личный призыв и попробовал заговорить с Камен Райдером.
Но Камен Райдер полностью меня проигнорировал.
В тот момент я понял, что телевидение — это односторонний канал связи, а не двусторонний.
Кстати, слышали ли вы о термине «разрушение четвертой стены»?
Это когда персонаж в фильме или пьесе напрямую обращается к зрителям или признает, что находится в вымышленном мире. Этот прием разрушает «невидимую стену» между сценой или экраном и зрителями, стирая грань между историей и публикой.
Фильмы Вуди Аллена, например, известны умелым использованием этого приема, особенно в его комедиях и метафикционных работах.
Его фильм Энни Холл, где он сам играет главную роль, — яркий пример, с несколькими сценами, ломающими четвертую стену.
Персонаж Аллена, Элви Сингер, разговаривает прямо со зрителями, с юмором раскрывая свои мысли или контекст истории.
Культовый момент — когда Элви и Энни (Дайан Китон) стоят в очереди в фойе кинотеатра. Болтливый парень позади них без умолку говорит о теоретикe медиа Маршалле Маклюэне, раздражая Элви.
Наконец, не выдержав, Элви поворачивается к камере и говорит: «Что делать, когда стоишь в очереди в кино, а за тобой такой тип?» По сути, он выплескивает свое раздражение на нас.
Затем Элви приводит самого Маклюэна, чтобы заткнуть парня, и улыбается в камеру: «Если бы жизнь была такой!»
Эта сцена усиливает комедийный эффект, разрушая четвертую стену и одновременно высмеивая само кино как медиум.
Оглядываясь назад, анонс Камен Райдера тоже был случаем разрушения четвертой стены, правда?
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
De ideeën van kinderen zijn echt uniek. Ik ben vaak onder de indruk van hun eigenzinnige perspectieven en denkwijzen waar volwassenen nooit op zouden komen.
Zelfs ik, nu een uitgebluste volwassene die met een ironische blik naar de wereld kijkt, had ooit een onschuldige jeugd.
Toen ik drie was, was de originele Kamen Rider-serie razend populair, met Kamen Riders 1 en 2 als grote sterren. Zwart-wit-tv’s waren toen nog heel gewoon, maar ik was helemaal weg van Kamen Rider en zat elke week aan de buis gekluisterd als de serie werd uitgezonden.
Ik geloofde echt dat Kamen Rider daadwerkelijk in die geheimzinnige televisie zat en vocht tegen de kwaadaardige geheime organisatie Shocker.
De preview voor de volgende aflevering ging ongeveer zo: «Ik heb de plannen van Shocker verpletterd! Maar hun keten van kwaad is nog niet ten einde! De volgende vijand is het monster Ganigameron, dat uit de diepten van de oceaan kruipt! Hij wil de geesten van onschuldige mensen verdraaien en de wereld in chaos storten! Maar dat laat ik niet gebeuren! Zolang rechtvaardige woede mijn vuisten aandrijft! Volgende keer, Kamen Rider: ‘De terreur van Ganigameron! De val in de diepte!’ Zijn jullie klaar om samen met mij te vechten?»
Ik vatte de zin «Zijn jullie klaar om samen met mij te vechten?» op als een persoonlijke oproep en probeerde met Kamen Rider te praten.
Maar Kamen Rider negeerde me volledig.
Op dat moment drong het tot me door dat televisie een eenrichtingsmedium is, geen tweerichtingsmedium.
Trouwens, heb je wel eens gehoord van de term ‘de vierde muur doorbreken’?
Het verwijst naar het moment waarop een personage in een film of toneelstuk rechtstreeks tot het publiek spreekt of erkent dat het in een fictieve wereld is. Deze techniek sloopt de ‘onzichtbare muur’ tussen het podium of scherm en het publiek, waardoor de grens tussen verhaal en kijker vervaagt.
De films van Woody Allen staan bijvoorbeeld bekend om het slim inzetten van deze truc, vooral in zijn komedies en metafictieve werken.
Zijn film Annie Hall, waarin hij zelf speelt, is een uitstekend voorbeeld, met meerdere scènes waarin de vierde muur wordt doorbroken.
Allens personage, Alvy Singer, praat rechtstreeks met het publiek en legt op humoristische wijze zijn gedachten of de context van het verhaal uit.
Een iconische scène is wanneer Alvy en Annie (Diane Keaton) in de rij staan in een bioscoopfoyer. Een kletskous achter hen ratelt maar door over mediatheoreticus Marshall McLuhan, wat Alvy irriteert.
Uiteindelijk heeft Alvy er genoeg van, draait zich naar de camera en zegt: «Wat doe je als je in de rij bij de bioscoop staat met zo’n kerel achter je?» In feite lucht hij zijn hart bij ons.
Vervolgens haalt Alvy McLuhan zelf erbij om de man het zwijgen op te leggen, terwijl hij grijnzend naar de camera zegt: «Was het leven maar zo!»
Deze scène versterkt de komedie door de vierde muur te doorbreken en tegelijkertijd de spot te drijven met het medium film zelf.
Achteraf gezien was die preview van Kamen Rider ook een geval van het doorbreken van de vierde muur, nietwaar?
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Barns idéer är verkligen unika. Jag blir ofta imponerad av deras särskilda perspektiv och sätt att tänka som vuxna aldrig skulle komma på.
Även jag, som nu är en luttrad vuxen som ser på världen med en ironisk blick, hade en gång en oskuldsfull barndom.
När jag var tre år var den ursprungliga Kamen Rider-serien omåttligt populär, med Kamen Riders 1 och 2 som stal showen. Svartvita TV-apparater var fortfarande vanliga då, men jag var helt såld på Kamen Rider och satt klistrad framför skärmen varje vecka när serien sändes.
Jag trodde verkligen att Kamen Rider fanns på riktigt inuti den mystiska TV:n och kämpade mot det onda hemliga sällskapet Shocker.
Förhandsvisningen för nästa avsnitt löd ungefär så här: «Jag har krossat Shockers planer! Men deras kedja av ondska är inte över än! Nästa fiende är monstret Ganigameron, som kryper upp från havets djup! Han vill förvränga oskyldiga människors sinnen och störta världen i kaos! Men jag kommer inte att tillåta det! Så länge rättfärdig vrede driver mina nävar! Nästa gång, Kamen Rider: ‘Ganigamerons terror! Fällan i djupet!’ Är ni redo att kämpa vid min sida?»
Jag tog repliken «Är ni redo att kämpa vid min sida?» som en personlig uppmaning och försökte prata med Kamen Rider.
Men Kamen Rider ignorerade mig totalt.Det var då jag insåg att TV är ett enkelriktat medium, inte ett dubbelriktat.
Förresten, har du hört talas om uttrycket «bryta den fjärde väggen»?
Det syftar på när en karaktär i en film eller pjäs talar direkt till publiken eller erkänner att de befinner sig i en fiktiv värld. Denna teknik river ner den «osynliga väggen» mellan scenen eller skärmen och publiken, vilket suddar ut gränsen mellan berättelse och tittare.
Woody Allens filmer är till exempel kända för att använda detta grepp på ett smart sätt, särskilt i hans komedier och metafiktiva verk.
Hans film Annie Hall, där han själv spelar huvudrollen, är ett lysande exempel, med flera scener som bryter den fjärde väggen.
Allens karaktär, Alvy Singer, pratar direkt med publiken och avslöjar med humor sina tankar eller berättelsens sammanhang.
En ikonisk scen är när Alvy och Annie (Diane Keaton) står i kö i en biograffoajé. En högljudd typ bakom dem babblar oavbrutet om medieteoretikern Marshall McLuhan, vilket går Alvy på nerverna.
Till slut får Alvy nog, vänder sig mot kameran och säger: «Vad gör man när man står i kö till bion med en sån typ bakom sig?» I princip ventilerar han sin frustration för oss.
Sen tar Alvy fram McLuhan själv för att tysta mannen och ler mot kameran: «Om bara livet var så här!»
Denna scen förstärker komedin genom att bryta den fjärde väggen samtidigt som den driver med filmmediet självt.
I efterhand var förhandsvisningen av Kamen Rider också ett exempel på att bryta den fjärde väggen, eller hur?
©ondoku3.com
